Äxmät Räşit

Sara apa Sadïjkova ülemenä

(Märsija)

Izge cannar cirdä kimi bara -
Bägïr’lärgä tagïn kan sava;
Cïrïñ gïna kaldï mikänni soñ
Soñgï jadkär bulïp dön’jaga?!
 

Bar jöräklär moñga susaganda,
Juanïr süz tansïk çagïnda.
Sin iñ kiräk keşe ideñ bezgä
Mäjdanda häm tujlï tabïnda.
 

Artta kalgan gomer jullarïma
Ber karïjm da kajçak kaerïlïp,
Ahlar itäm: küpme jugaltular
Kala anda moñlï cïr bulïp.
 

Bügen kabat ilgä kajgï kilde -
Göllär üksep elïj, tïn kalïp;
Märxämätsez ülem tïrnagïnnan
Nik soñ sine jola belmädek?
 

Kiläçäkne kürer keşelärneñ
Keşelegen cirdä saklarga.
Mäñgelek can iñderergä ide
Sineñ kebek izge zatlarga.
 

Cïrlar gïna kaldï mikänni soñ
Istälegeñ bulïp dön’jaga?!
Izge cannar haman kimi bara -
Jöräklärgä haman kan sava.
 

1986 el

Әхмәт Рәшит

Сара апа Садыйкова үлеменә

(Мәрсия)

Изге җаннар җирдә кими бара -
Бәгырьләргә тагын кан сава;
Җырың гына калды микәнни соң
Соңгы ядкәр булып дөньяга?!
 

Бар йөрәкләр моңга сусаганда,
Юаныр сүз тансык чагында.
Син иң кирәк кеше идең безгә
Мәйданда һәм туйлы табында.
 

Артта калган гомер юлларыма
Бер карыйм да кайчак каерылып,
Аһлар итәм: күпме югалтулар
Кала анда моңлы җыр булып.
 

Бүген кабат илгә кайгы килде -
Гөлләр үксеп елый, тын калып;
Мәрхәмәтсез үлем тырнагыннан
Ник соң сине йола белмәдек?
 

Киләчәкне күрер кешеләрнең
Кешелеген җирдә сакларга.
Мәңгелек җан иңдерергә иде
Синең кебек изге затларга.
 

Җырлар гына калды микәнни соң
Истәлегең булып дөньяга?!
Изге җаннар һаман кими бара -
Йөрәкләргә һаман кан сава.
 

1986 ел.

 Ахмет Рашит

На смерть Сары ханум Садыковой

(Элегия)

Людей открытых на земле всё меньше.
Она ушла. Ещё зияет рана.
От нас ушла чистейшая из женщин.

Песни, всего лишь песни –
Вот и всё, что осталось от Сары.

Как походя дарила нам блаженство:
Простую нить мелодий утешений,
Амброзию – сгорающим от жажды
На площадях и свадебных застольях.

Взор в прошлое – оно непостижимо,
Прислушиваться тщетно – время мимо
Уж пронесло обрывки песен прочь
В могильную безрадостную ночь,
Они блуждают там и сеют страх.

О, сколько песен там, на тех путях,
О, сколько песен будет не допето!
В саду склонили головы мимозы,
Роса на них. Роса? Нет, это слёзы.

Лишь смерть коварна и немилосердна.
Напрасна скорбь – тебя не уберечь,
И только песен спетых не стереть
Из нашей памяти. Усердно.

Мы смотрим в завтра. А теряем – в прошлом.
И времена пришли желаньям пошлым
Вслед за бессмертьем душ
Обресть нетленну плоть.

Песни – всего лишь песни –
Вот и всё, что осталось от Сары?!
От нас ушла чистейшая из женщин.
Она ушла. Ещё зияет рана.

1986 г.

Перевёл с татарского Владимир Агафонов