Sara Sadïjkova

TUGAN şäһRI Qazanïm

Äj, räxät lä bu Qazanda,
Үz şähäreñ, үz cireñ.
Kaja barsañ bar da tanïş,
Sin beläseñ här ciren.

Ul uramnardan bargan çakta
Kilep oçrïj tanïşïñ,
Räxätlänep söjläşäbez,
Çatka işetelä tavïşïñ.

Teatrda, tramvajlarda,
Uramnarda jörgändä,
Tugan xalkïm sälam birep
Xörmät itү kүrgändä.

Räxät bula oçrasalar
Tanïşlarïñ-duslarïñ,
Tïnïç ildä şulaj görläp
Jaşik äle, duslarïm!

Сара Садыйкова

Туган шәһри Казаным

Әй, рәхәт лә бу Казанда,
Үз шәһәрең, үз җирең.
Кая барсаң бар да таныш,
Син беләсең һәр җирен.

Ул урамнардан барган чакта
Килеп очрый танышың,
Рәхәтләнеп сөйләшәбез,
Чатка ишетелә тавышың.

Театрда, трамвайларда,
Урамнарда йөргәндә,
Туган халкым сәлам биреп
Хөрмәт итү күргәндә.

Рәхәт була очрасалар
Танышларың-дусларың,
Тыныч илдә шулай гөрләп
Яшик әле, дусларым!

 

Сара Садыкова

Казань Моя!

Ох, и привольно в родных краях,
Где другом старинным – Казань моя!
Как с ней не дружить, если мне знаком
На улочках тихих каждый дом,
 

Где бросишь взгляд на любое крыльцо,
Увидишь – точно – родное лицо.
Друг другу при встрече мы скажем: «Салям!»,
И чуткие улицы вторят нам

И гулом театром, и звоном трамваев –
Скажите, каким ещё чудо бывает? –
А может быть, с неба вернётся к нам
Стократно повторенное «Салам!..»
 

И вновь тишина. Но кричу опять я:
«Салям! Дорожите друг другом, друзья!
Что б нам в тишине свою песню сложить,
Чтоб звонкую жизнь нам на свете прожить!
Салям!..»

Перевёл с татарского Владимир Агафонов