Galieva Lilija

Jaş’lek ellarïnda...

Jaş’lek ellarïnda...
Kazan uramïnda,
Oçrattïm min Sara apanï.
Sorïj almïjm, caj juk tanïşïrga,
Belmi idem äle min anï.

Ä şulaj da şaktïj gïna ara,
Min küzättem anïñ artïnnan...
Küp tatarlar isänläşep uza
Sorïj gïna almïjm, tartïnam.
 

Kem soñ bu - dip, tuktap, basïp kaldïm...
Ul kemneñder xälen beleşä
Kalfagï da, kigän kamzulï da,
Kieme dä şundïj kileşä.
 

Ellar uzgaç kïna min añladïm
Axrï jazmïş - üze oçraştïrgan,
Kürmi kalma Sara apañnï, dip
Anïñ belän mine tanïştïrgan.
 

Äjtä almadïm, küzlärenä karap
Bez gaşïjk, dip, sineñ cïrïña.
Nider jazïp, nider kaldïra alsak
Bez burïçlï sineñ moñïna.
 

Sin - xalkïmnïñ neçkä kïllarï la,
Sineñ cïrïñ buldï jullarïmda...
Kazan uramnarïn uraganda
Sara apa minem ujlarïmda!!!
 

1996 el

Галиева Лилия

Яшьлек елларында...

Яшьлек елларында...
Казан урамында,
Очраттым мин Сара апаны.
Сорый алмыйм, җай юк танышырга,
Белми идем әле мин аны.

Ә шулай да шактый гына ара,
Мин күзәттем аның артыннан...
Күп татарлар исәнләшеп уза
Сорый гына алмыйм, тартынам.

Кем соң бу - дип, туктап, басып калдым...
Ул кемнеңдер хәлен белешә
Калфагы да, кигән камзулы да,
Киеме дә шундый килешә.

 
Еллар узгач кына мин аңладым
Ахры язмыш - үзе очраштырган,
Күрми калма Сара апаңны, дип
Аның белән мине таныштырган.
 

Әйтә алмадым, күзләренә карап
Без гашыйк, дип, синең җырыңа.
Нидер язып, нидер калдыра алсак
Без бурычлы синең моңына.
 

Син - халкымның нечкә кыллары ла,
Синең җырың булды юлларымда...
Казан урамнарын ураганда
Сара апа минем уйларымда!!!
 

1996 ел.

Галиева Лилия

В годы молодости...

Я была тогда девчонкой
и на улице одной
женщину я увидала -
бел калфак, цветист камзол.

Кто такая, я не знаю,
да откуда знать могла?
В тишине казанских улиц
долго я за нею шла.

Сколько у неё знакомых!
Может быть, у них спросить?
Разговоры снежным комом -
мне бы так хоть день прожить.

Просто всё, совсем без лести…
Встретила волшебницу?..
Вышитый камзол прелестен,
и калфак ей так к лицу!

Как же годы те далече,
и не знала я тогда,
что устроила ту встречу
с нашей Сарою судьба.

До сих пор сказать не смею,
как была проста она.
Познакомилась я с Песней,
в нашу Сару влюблена.

То была Душа народа,
Песня на моём пути…

Как по улицам Казани,
Сара, без тебя идти?

1996 г.

Перевёл с татарского Владимир Агафонов