Latïjp Kavïj

Ak kalfaklï çal sandugaç

Sagïndïra, sagïndïra,
Sagïndïra, Sara apa.
Ellar eraklaşkan saen,
Juksïnu xise arta.

 
Çişmälärdäj tavïşlarï
Haman kolak töbendä.
Elmajulï karaşlarï
Küñellärneñ türendä.
 

Tormïşnï bik söjgängäme,
Kartajunï belmäde.
Gel uncide jaş’tä ide
Sara apa jöräge.
 

Sünmi, sürelmi jaşäde,
Çişmälärdän moñ alïp.
Cide buïnga citärlek
Cïr artïnnan cïr tabïp.
 

Tïlsïmlï moñnarï belän
Ul bezne gaşïjk itte.
Juk, ülmäde çal sandugaç
Moñnar ězlärgä kitte...
 

1994 el

Латыйп Кавый

Ак калфаклы чал сандугач

Сагындыра, сагындыра,
Сагындыра, Сара апа.
Еллар ераклашкан саен,
Юксыну хисе арта.

 
Чишмәләрдәй тавышлары
Һаман колак төбендә.
Елмаюлы карашлары
Күңелләрнең түрендә.
 

Тормышны бик сөйгәнгәме,
Картаюны белмәде.
Гел унҗиде яшьтә иде
Сара апа йөрәге.
 

Сүнми, сүрелми яшәде,
Чишмәләрдән моң алып.
Җиде буынга җитәрлек
Җыр артыннан җыр табып.
 

Тылсымлы моңнары белән
Ул безне гашыйк итте.
Юк, үлмәде чал сандугач
Моңнар эзләргә китте...
 

1994 ел.

Латыйп Кави

Нежная соловушка в белом калфаке

Не прожить до вечера
В грусти и тоске
По моей соловушке
В белом калфаке.

Сединою светлою
Опылён висок –
Вьётся колокольчиком
Звонкий голосок.

Жизнью очарована,
Наверное, была –
Семнадцатилетнею
По земле прошла.

Взглядом ли насмешливым
Памятна ты мне?
Бисером ли, жемчугом
На белом калфаке?

Песнею серебряной
Зазвенит тоска,
Тонкой нитью жемчуга,
Сединой виска.

Песнею младенчества,
Песней старика:
Песня этой женщины –
Журчанье родника.

Очарует музыка
В грусти и тоске…
Где же ты, соловушка
В белом калфаке?

Всё, что в жизни сделала,
Песне отдала –
И искать волшебную
Музыку ушла.

1994 г.

Перевёл с татарского Владимир Агафонов